Vier maanden werken voor een goed salaris en daarna een jaar lang 70.000 euro wachtgeld trekken? Dat is wat ex-wethouder Marleen Huizingh van D66 in Deventer 'overkwam'. Dat haar dat op flink wat kritiek kwam te staan, is logisch. Maar gelukkig ziet zij nu af van verder recht op de wachtgeldregeling. De manier waarop siert haar echter niet.
Burgemeester
D66 was in Deventer de grote winnaar van de gemeenteraadsverkiezingen in 2010. De sociaal-liberalen kwamen met zes mensen in de raad en schoven lijsttrekker Marc-Jan Ahne naar voren als wethouder. De energieke en ambitieuze Ahne vertrok amper twee jaar later als burgemeester naar Ommen. D66 moest op zoek naar een nieuwe wethouder.
Doesburg
De ideale kandidaat bleek een zekere Marleen Huizingh te zijn. Huizingh was nog geen jaar daarvoor wethouder geworden in het pittoreske Doesburg. Voor iemand met geringe bestuurlijke ervaring een leuke uitdaging. Maar nu niet direct een achtergrond voor een wethouder van een stad met bijna 100.000 inwoners. Temeer Huizingh onder andere de loodzware portefeuille financiën kreeg toebedeeld.
Valse start
Inderdaad bleek Huizingh moeite te hebben met de zwaarte van haar nieuwe functie. Van parttime wethouder tot full-blown stadsbestuurder is geen kinnesinne. Politiek Deventer gaf haar echter de tijd om te groeien in haar nieuwe rol. Aanvankelijk leek zij zich meer op haar plek te gaan voelen en meer haar gezicht te laten zien.
Donderslag
Groot was de verbazing dan ook dat Huizingh zich op de eerste dag van het politieke reces in de zomer van 2012 ziek meldde. Er leek meer aan de hand dan een zomergriepje. Weldra kwam het bericht dat zij zich per 20 augustus zou terugtrekken uit haar functie. En hier begint de schoen pas echt te wringen...
Wachtgeldregeling
Wachtgeld is in het leven geroepen als een werklozenuitkering voor bestuurders (wethouders, kamerleden, ministers). Immers, zij kunnen van de ene op de andere dag buiten hun schuld om zonder werk komen te zitten (politieke crisis!). Wil je kwalitatief goede mensen als bestuurder dan is het goed dat er een vangnetje is. Welk verstandig mens zou zich anders in een bestuurlijk avontuur willen storten?
Uitwassen
Van de oorspronkelijke wachtgeldregeling werd grof gebruik en misbruik gemaakt. In Deventer hebben wij een oud-PvdA wethouder ruim 7 ton moeten betalen. De regeling was zo goed dat de prikkel om een andere baan te zoeken nihil was. De wachtgeldregeling werd versoberd. Een van de strengere regels om in aanmerking voor de regeling te komen, is dat men tenminste vier maanden in functie moet zijn geweest. Laat dat tot op de dag af nu precies de termijn te zijn waarop Marleen Huizingh haar ontslag nam.
Uitgekotst
Terecht was er veel commentaar in de media en vanuit de samenleving op deze gang van zaken. Daarbij werd af en toe hard op de persoon van Marleen Huizingh gespeeld. Niet chique, maar in het huidige medialandschap geen wonder. Vier maanden in dienst zijn, waaronder anderhalve maand 'ziek', zelf ontslag nemen en dan vervolgens 24 maanden recht hebben op bijna 6000 euro per maand. Dat is in deze economische malaise voor iedereen een gotspe.
Puinbak
Huizingh richtte met haar berekenende actie meer aan dan alleen een gat in de Deventer begroting. Ze zadelde D66 op met een groot probleem: wie moest nu de nieuwe wethouder worden. Raadslid Patrick Sonneveldt werd als kandidaat naar voren geschoven, maar overleefde de stemming in de gemeenteraad niet. Voor D66, de coalitie, maar bovenal voor Sonneveldt persoonlijk een drama. Na een lange zoektocht werd uiteindelijk Robin Hartogh-Heys, die het tot op heden prima doet, de nieuwe wethouder namens D66.
Achtervolgt
De wachtgeld-affaire bleef Marleen Huizingh achtervolgen. Regelmatig publiceerden de media lijsten met uitkeringen aan ex-bestuurders. Meer dan eens was zij onderwerp van spot in ingezonden brieven. Uiteindelijk stond zelfs het gevreesde GeenStijl bij Huizingh op de stoep. Was Huizingh nu maar zo verstandig geweest om open kaart te spelen, haar verhaal te doen en te vertellen dat ze hard op zoek was naar ander werk. Dan was de storm uiteindelijk wel gaan liggen, maar ze hield haar kaken op elkaar.
Wrokkig
Nadat dagblad De Stentor het eenjarig jubileum van Huizinghs wachtgeldregeling in het zonnetje zette, was het voor de gewezen wethouder blijkbaar wel tijd om te reageren. In pinnige bewoordingen zet zij uiteen dat alle negatieve publiciteit haar zoektocht naar werk frustreert. De maat is wat haar betreft nu zo vol, dat ze af zal zien van verder gebruik van de wachtgeldregeling.
Geen sympathie
Misschien dat Huizingh verwacht de opinie rond haar persoon te doen omslaan, op mijn sympathie kan ze niet rekenen. Dat ligt aan haar berekenende acties om in aanmerking te komen voor wachtgeld. Maar vooral aan de pinnige toon van haar verklaring. Het is allemaal de schuld van de media en boze burgers dat zij niet aan het werk komt. Als Huizingh zichzelf recht in de ogen zou kijken, zou zij echter een heel andere conclusie moeten trekken. Iemand met haar trackrecord aan kortstondige banen, gebrek aan doorzettingsvermogen en verantwoordelijkheidsgevoel komt sowieso niet in aanmerking voor een nieuwe baan. Negatieve publiciteit of niet.
